Σκοπός της μελέτης φωτισμού ήταν να ακολουθήσει την κεντρική ιδέα του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, όπου στόχευε στην εισχώρηση του φυσικού φωτός σε όσα περισσότερα σημεία του κτιρίου. Η μελέτη βασίστηκε στο διαχωρισμό ζωνών, κοινόχρηστοι χώροι, γραφεία και χώροι θεραπείας, όπου οι απαιτήσεις διαφοροποιούνται και χρήζουν διαφορετικής προσέγγισης. Πρόκληση αποτέλεσε η ανάγκη συνύπαρξης αντικρουόμενων αναγκών φωτισμού, όπως η δημιουργία ενός περιβάλλοντος χαλάρωσης για τους επισκέπτες σε συνδυασμό με τις λειτουργικές ανάγκες φωτισμού των ιατρών κατά τη διενέργεια θεραπειών.

Για το χώρο υποδοχής και αναμονής, έγινε φωτομετρική μελέτη με γνώμονα την οπτική άνεση του χρήστη κατά τη διάρκεια αναμονής. Σημαντικό οπτικό στοιχείο αποτελεί ο φωτισμός που αναμειγνύεται με την αρχιτεκτονική, μέσω γραμμικών φωτιζόμενων στοιχείων στους διαδρόμους, δημιουργώντας διαδρομές που ο χρήστης καλείται να ακολουθήσει μέσα στο χώρο. O χώρος ολοκληρώνεται με κρυφούς φωτισμούς στην οροφή και σε έπιπλα. Η θερμοκρασία χρώματος διατηρείται στα 3000Κ, για λόγους ενιαίας αίσθησης του χώρου, ενώ μεγάλη έμφαση δόθηκε στους χώρους θεραπείας. Η χρήση τους είναι μικτού χαρακτήρα, άρα θα έπρεπε να προσεγγίσουμε την αίσθηση χαλάρωσης του χρήστη και την εφαρμογή της θεραπείας του γιατρού. Συνοψίζοντας, η μελέτη φωτισμού πέτυχε το σκοπό της, αναδεικνύοντας αρχιτεκτονικά στοιχεία του χώρου και δημιουργώντας ένα οικείο περιβάλλον, τονίζοντας την καθαρότητά του.